در اغلب مطالعات گذشته، سلول های بنیادی مزانشیمی جداشده از اسب مستقیما به محل ضایعه بافتی پیوند شده، بدون اینکه ظرفیت تمایزی و همچنین نیازهای کشت سلول بررسی شود. لذا مطالعه حاضر به این موضوع می پردازد. برای این منظور سلول های بنیادی مزانشیمی از نمونه های مغز استخوان استرنوم تعدادی اسب جدا شد و در طی دو پاساژ سلولی تکثیر گردید. سلول های پاساژ 2 با محیط های مناسب تیمار شدند تا توان تمایز آن ها به استخوان، غضروف و چربی بررسی شود. همچنین نیازهای کشت سلولی از لحاظ غلظت سرم گاوی و تراکم سلولی لازم برای آغاز کشت بررسی شد. برای مطالعه ویژگی های رشدی سلول های جداشده، منحنی رشد برای آن ها ترسیم شد. نتایج رنگ آمیزی اختصاصی و RT-PCR نشان داد که سلول های بنیادی مزانشیمی جدا شده از مغز استخوان اسب به راحتی قادرند به سه رده استخوانی، غضروفی و چربی تمایز یابند. بر اساس یافته های تحقیق حاضر، سلول های بنیادی مزانشیمی اسبی در حضور %15 سرم گاوی، زمانیکه با تراکم 100 سلول در سانتیمتر مربع کشت شدند، بیشترین تکثیر سلولی را داشتند. منحنی رشد رسم شده نشان دهنده رشد سریع سلولی در شرایط کشت بود به طوریکه سلول ها پس از یک مرحله کوتاه Lag وارد مرحله تکثیر Log شدند روی هم رفته به نظر می رسد سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق از مغز استخوان اسب از لحاظ تمایزی سه ظرفیتی بوده و با بهینه شدن شرایط کشت با سرعت زیادی تکثیر می یابند.

بافت های ارتوپدی مانند استخوان ها، غضروف ها و تاندون ها شامل سلول هایی هستند که برای کشت و بازسازی بافت آسیب دیده دشوار هستند. تعداد کمی از سلول هایی که سلول های بنیادی نامیده می شوند، توانایی خود نوسازی و تمایز به سلول های بافت همبند، شامل استخوان، غضروف، تاندون و لیگامان را دارند. پیشرفت اخیر در تحقیقات سلول های بنیادی منجر به تلاشی هیجان انگیز برای بکارگیری سلول های بنیادی در بازسازی بافت ارتوپدی شده است. در این بررسی خلاصه ای از یافته های اخیر در مورد استفاده بالینی بالقوه از (Mesenchymal Stem Cells)MSCs در برنامه های ارتوپدی به عنوان مثال عدم جوش خوردگی استخوان، استخوان سازی ناقص، نقص در غضروف انسان، استئوآرتریت و آرتریت روماتوئید و درک بهتر از مسائل مربوط به تحقیقات سلول های بنیادی و همچنین هدف بالقوه درمانی از این سلول ها در عمل جراحی ارتوپدی ارائه شده است.

سابقه و هدف: ارتباط سلول های بنیادی خونساز (HSCs) با سلول های موجود در ریز محیط مغز استخوان (نیچ) به ویژه سلول های استئوبلاست، جهت حفظ فعالیت های آنها بسیار ضروری می باشد. البته مدارکی که به صورت مستقیم HSC ها را در توسعه نیچ دخیل کنند، اندک هستند ولی در صورت اثبات، روشن می شود که چرا نقص های هماتوپوئتیک بسیاری با تغییر در ساختار استخوانی همراه بوده و لذا اهداف درمانی هماتوپوئتیک و اهداف درمانی جدیدی را برای تنظیم ساختار و تشکیل استخوان فراهم می آورند.مواد و روش ها: در یک مطالعه تجربی، سلول های بنیادی مزانشیمال (MSC) مغز استخوان را در محیط Stem Span به مدت 3 روز تحت همکشتی با HSC های خون بندناف قرار دادیم. سپس MSC ها با استفاده از کیت استئوژنزیس به استئوبلاست تمایز داده شدند و در روزهای مختلف تمایزی مورد ارزیابی قرار گرفتند که شامل بیان ژن های استئوپونتین و استئوکلسین در روزهای 4 و 6 تمایزی (RT-PCR)، بیان مارکر CD90 (فلوسیتومتری)، بیان آنزیم آلکالین فسفاتاز (رنگ آمیزی آلکالین فسفاتاز) و مینرالیزه شدن (رنگ آمیزی آلیزارین رد) در روز دهم تمایزی بود.یافته ها: نتایج، بیان زودهنگام ژن های استئوپونتین و استئوکلسین را در همکشتی MSC با HSC نمایان ساخت. این یافته ها از نقش HSC ها در القای تمایز استئوبلاستی MSC ها حمایت می نمایند. همچنین کاهش بیان CD90 و افزایش فعالیت آلکالین فسفاتاز و مینرالیزاسیون سلولی، این نتایج را تایید نمودند.نتیجه گیری: نتایج این تحقیق در ارتباط با سلول های بنیادی انسانی در ex vivo، اثبات نمود که HSC ها قادرند سبب افزایش تمایز MSC ها به استئوبلاست شده و بدین وسیله در تشکیل نیچ خود سهیم باشند.

مقدمه: سلول های بنیادی، سلول های تمایز نیافته ای هستند که توانایی تبدیل و تمایز به انواع مختلف سلول ها را دارند. سلول های بنیادی مزانشیمی سلول های چندتوانی هستند که می توانند به انواع سلول ها تمایز پیدا کنند. هدف این مطالعه کشت و جداسازی سلول های بنیادی مزانشیمی از مغز استخوان انسان و بیان برخی از مارکرهای سطحی در سلول های بنیادی مزانشیمی بود. مواد و روش ها: در این تحقیق، از نمونه مغز استخوان انسان (ایلیاک کرست) برای تولید سلول های استرومایی مغز استخوان استفاده شده است. سلول های بنیادی مزانشیمی مغز استخوان براساس خاصیت چسبندگی آن ها جداسازی شدند. جهت اثبات مزانشیمی بودن سلول ها علاوه بر خاصیت چسبندگی آن ها، مارکرهایCD13، CD49e، CD73، CD105 و CD90 بعد پاساژ چهارم با روش فلوسایتومتری بررسی شدند. نتایج: در کشت سلول های گرفته شده از مغز استخوان تا پاساژ چهارم سلول های مزانشیمی از لحاظ مورفولوژیکی بیشتر شبیه به سلول های فیبروبلاستی بودند. آنالیز فلوسایتومتری مارکرهای سطحی نشان داد که سلول های بنیادی مزانشیمی مغز استخوان حاصل از پاساژ چهارم مارکرهای CD13، CD49e و CD105 را به میزان بالاتری و مارکرهای CD73 و CD90 را به میزان کمتری بیان می کنند. نتیجه گیری: سلول های بنیادی جدا شده از مغز استخوان دارای سطوح بالایی از بیان مارکرهای سطحی ویژه سلول های بنیادی خصوصاً منشاء مزودرم می باشند که این میزان بیان، مزانشیمی بودن این سلول ها را اثبات می کند.

هدف از این مطالعه بررسی امکان جداسازی سلول های بنیادی مزانشیمی از بافت چربی اسب و مطالعه بازده تمایز استخوانی این سلول ها در شرایط کشت تک بعدی (در ظرف کشت بافت پلاستیکی) و سه بعدی (روی داربست های پلی-ال-لاکتیک-اسید) بود. بافت چربی به روش بیوپسی از ناحیه قاعده دم اسب تهیه و سلول های بنیادی مزانشیمی با کمک هضم مکانیکی و آنزیمی از بافت چربی جدا شد. سلول ها بنیادی جداشده، در دو شرایط جداگانه شامل شرایط ظرف کشت بافت پلاستیکی (گروه شاهد) و شرایط داربست پلی-ال-لاکتیک-اسید با سه تکرار، به رده استخوان تمایز داده شدند. در طول 21 روز تمایز آزمونهای آلیزارین رد، اندازه گیری آنزیم آلکالین فسفاتاز و اندازه گیری میزان کلسیم رسوبی برای ارزیابی راندمان هر یک از این شرایط در تمایز سلول ها به رده استخوان مورد استفاده قرار گرفت. دادهای حاصل در قالب طرح کاملاً تصادفی تجزیه شدند. رنگ آمیزی آلیزارین رد بهعنوان یک آزمون کیفی نشان داد در هر دو شرایط سلول های بنیادی مزانشیمی مشتقشده از بافت چربی اسب می توانند به رده استخوان تمایز یابند. با این حال سلول های بنیادی مزانشیمی کشت داده شده روی داربست پلی-ال-لاکتیک-اسید در مقایسه با سلول های کشت داده شده در شرایط ظرف کشت بافت پلاستیکی دارای فعالیت آنزیم آلکالین فسفاتاز و مقدار کلسیم رسوبی بیشتری بودند. یافتههای این مطالعه نشان داد استفاده از داربستهای پلی-ال-لاکتیک-اسید امکان رشد و تمایز بهینه سلول های بنیادی مزانشیمی مشتقشده از بافت چربی اسب را به رده استخوانی فراهم می سازد.

اهداف: سلول های بنیادی مایع آمنیوتیک در مقایسه با سلول های بنیادی جنینی به منظور استفاده در تحقیقات و درمان محدودیت اخلاقی کمتری دارند. این سلول ها قدرت خودنوسازی زیادی داشته و می توانند به سلول های تخصصی از هر سه لایه جنینی تمایز یابند و حداقل احتمال خطر برای ایجاد سرطان را داشته و ایمونوژنیستی پایینی دارند. به همین دلایل، این سلول ها به عنوان منبع سلولی برای کاربرد درمانی در آینده بسیار مورد توجه هستند. هدف از این مطالعه جداسازی سلول های بنیادی از مایع آمنیوتیک و تمایز آنها به سلول های استئوبلاستی بود. مواد و روش ها: حدود 10میلی لیتر مایع آمنیوتیک از اهداکننده سالم در بیمارستان صارم تهیه شد. بعد از انجام سانتریفیوژ، سلول ها در محیط DMEM که حاوی FBS 20% بود کشت داده شدند. بعد از دو هفته کلون های سلولی تشخیص و پس از پاساژ به سلول های استخوانی تمایز داده شدند. از روش های رنگ آمیزی الیزارین رِد و همچنین RT-PCR برای مارکر الکالین فسفاتاز و استئوکلسین به منظور تایید تمایز سلولی استفاده شد. یافته ها: سلول های بنیادی از مایع آمنیوتیک جدا شد که از نظر فنوتیپی این سلول ها مورفولوژی دوکی شکل با هسته بزرگ را نشان دادند. پس از القای تمایز، بیان مارکر سلول های استخوانی را که نشان دهنده تمایزپذیری آنها بود، نشان دادند. بیان این مارکرها به وسیله تکنیک ایمونوسیتوشیمی و RT-PCR تایید شد. نتیجه گیری: سلول های بنیادی مایع آمنیوتیک با به کارگیری محیط تمایزی استئوبلاستی، توانایی تمایز به سلول های استئوبلاستی را دارند.

سابقه و هدف: سلول های بنیادی مزانشیمی، سلول های شبه فیبروبلاستی با توان تکثیر، کلنی زایی و تبدیل به سلول های رده های مزانشیمی هستند، که در سلول درمانی کاربرد گسترده ای پیدا کرده اند. این سلول ها در بعضی بافت های بالغ و جنینی حضور داشته و منبع اصلی دسترسی به آن ها مغز استخوان است. در این مطالعه جهت دسترسی آسان تر و کم خطرتر به سلول های مذکور، به بررسی و تثبیت روش جداسازی این سلول ها از بافت جفت پرداخته و سپس خصوصیات آن ها را مورد بررسی قرار دادیم.مواد و روش ها: مطالعه انجام شده از نوع تجربی بود و بر روی سه نمونه جفت پس از زایمان، از مادرانی که رضایت نامه کتبی دادند، انجام شد. سلول ها پس از جداسازی از بافت جفت، کشت داده شدند و در پاساژهای 3 و 7 خصوصیات آن ها از نظر میزان تکثیر، توان کلنی زایی، ایمونوفنوتایپ و تمایز سلولی بررسی شد.یافته ها: نتایج به دست آمده حکایت از توان بالای تکثیر و کلنی زایی سلول های مزانشیمی جدا شده از جفت داشت. بررسی ایمونوفنوتایپ سلولی، علاوه بر تایید خلوص بیش از 95%، نشان داد که سلول های مذکور با بیان شاخص های سطحی اختصاصی، شبیه به سلول های بنیادی مزانشیمی مغز استخوان هستند. هم چنین پتانسیل تمایز به سلول های استئوسیتی و آدیپوسیتی را نیز دارند.نتیجه گیری: در این مطالعه سلول های بنیادی مزانشیمی از بافت جفت جدا شده و در محیط کشت اختصاصی تکثیر شدند، بدون این که تغییری در خصوصیات کلنی زایی و تمایزی آن ها رخ دهد. به این ترتیب می توان از این منبع سلولی در مصارف مختلف سلول درمانی استفاده کرد.

هدف: کشت و بررسی ماهیت سلولی و مولکولی سلول های بنیادی چربی اربیت و مقایسه آن با سلول های بنیادی مزانشیمی مغز استخوان و سلول های بنیادی چربی شکمی.روش پژوهش: جداسازی سلول های بنیادی از چربی اربیت، چربی شکمی و آسپیره مغز استخوان انجام پذیرفت. آنالیز فلوسیتومتری برای مارکرهای سطحی اختصاصی سلول های بنیادی، بررسی توانمندی تمایزی آن ها به رده های سلولی استئوبلاست و آدیپوسیت، بررسی میزان تکثیر آن ها با استفاده از تست MTT و ارزیابی میزان بیان ژن های پلوریپوتنسی با استفاده از Real-Time PCR صورت گرفت. ارزیابی قابلیت ترمیم نیز با آزمون های آزمایشگاهی ترمیم و توانایی بیان مارکرهای اپی تلیالی نیز با آزمایش های هم جوارسازی با هوا انجام شد.یافته ها: نتایج فلوسیتومتری نشان داد که مارکرهای CD105، CD90، CD44، CD166 در سلول های بنیادی اربیت (OFSCs) همانند سلول های بنیادی مغز استخوان (MSCs) و چربی شکمی (ASCs) دارای بیان مثبت و مارکرهای CD133، CD34، CD45، CD31 منفی بودند. تمایز به رده های سلولی آدیپوسیت و استئوبلاست در هر سه گروه دیده شد. در نتایج ترمیم آزمایشگاهی، سلول های OFSC در مقایسه با دو گروه دیگر با سرعت بالاتری ترمیم شدند. پس از هم جوارسازی با هوا، فقط در گروه OFSC مارکرهای اپی تلیال KRT3، KRT12 و کانکسین 43 مثبت بودند.نتیجه گیری: سلول های بنیادی چربی اربیت با منشاء اکتودرم توانایی بالایی در تکثیر و تمایز دارند. با توجه به امکان بیان مارکرهای اپی تلیالی و پتانسیل ترمیمی مناسب و هم چنین موضع قرارگیری آن در مجاورت چشم، شاید بتوان از این سلول ها در ترمیم نقائص پایدار اپی تلیوم قرنیه استفاده نمود.